نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

برای رفع مشکل کم‌آبی در مناطق خشک و نیمه خشک ایران، روش‌های آبیاری مختلفی مانند کم‌آبیاری، آبیاری تحت فشار و روش PRD پیشنهاد شده است. در آبیاری به روش PRD، نیمی از محیط ریشه به تواتر به‌صورت کامل آبیاری شده و نیم دیگر خشک نگه داشته می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی عملکرد، اجزای عملکرد و بهره‌وری مصرف آب گوجه‌فرنگی با کاربرد روش آبیاری PRD و یک تنظیم‌کننده رشد در دو نوع خاک در شرایط گلخانه است. آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار، شامل سه مدیریت آبیاری (T1، آبیاری کامل؛ T2، 50 درصد آبیاری کامل به روش PRD با وجود تیغه؛ T3، 50 درصد آبیاری کامل به روش PRD بدون تیغه)، دو سطح تنظیم‌کننده (B1، محلول‌پاشی سالیسیلات سدیم و B2، بدون محلول‌پاشی) و دو بافت خاک (S1، لوم رسی و S2، لوم شنی) بود. نتایج نشان داد که بیشترین ارتفاع گیاه در تیمار T1 (2/176 سانتی‌متر) و کمترین ارتفاع گیاه در تیمار T3 (3/131 سانتی‌متر) می‌باشد. با کاهش 50 درصد میزان آب آبیاری از تیمار T1 به تیمار T2، تعداد خوشه گل 2/15 درصد کاهش یافت. بیشترین و کمترین زیست‌توده گیاه (به‌ترتیب 8/506 و 2/126 گرم در بوته) به‌ترتیب در تیمارهای T1 و T3 به‌دست آمد. حداکثر و حداقل مقدار عملکرد میوه به‌ترتیب در تیمارهای T1 (5/342 گرم در بوته) و T3 (8/54 گرم در بوته) اندازه-گیری شد. کارایی استفاده از آب با تغییر مدیریت آبیاری از تیمار T1 به T2، 9/9 درصد افزایش و از T2 به T3، 4/71 درصد کاهش داشت. بیشترین و کمترین عملکرد (7/216 و 4/174 گرم در بوته) به‌ترتیب مربوط به تیمارهای S2 و S1 است. خاک لوم شنی با تولید 22/7 کیلوگرم به ازای هر مترمکعب آب مصرفی، کارایی مصرف آب بیشتری نسبت به خاک لوم رسی (38/5 کیلوگرم به ازای هر مترمکعب آب) داشت. کاربرد تنظیم‌کننده، عملکرد میوه را 16 درصد و کارایی مصرف آب را 86/16 درصد افزایش داد. به‌طورکلی، تأثیر روش آبیاری PRD با تیغه و محلول‌پاشی سالیسیلات سدیم بر کاهش مصرف آب و افزایش بهره‌وری در کشت گلخانه‌ای گوجه‌فرنگی مثبت بود و قابل توصیه می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: روش آبیاری PRD، تنش رطوبتی، تنظیم‌کننده رشد، بهره‌وری مصرف آب

متن کامل [PDF 295 kb]   (3491 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---