نشریه علمی پژوهشی روابط خاک و گیاه

با توجه به روند افزایشی توسعه اراضی شور و کمبود اراضی زراعی مطلوب برای کشاورزی، شناسایی گیاهان مقاوم به شوری از جمله شنبلیله، که یکی از گیاهان مهم دارویی محسوب می‌شود، از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی روی سه توده شیرازی، هندی و یزدی گیاه شنبلیله با پنج سطح شوری کلرید سدیم (صفر، 40، 80، 120 و 160 میلی‌مولار) و 3 تکرار به صورت هیدروپونیک در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد انجام شد. نتایج حاصل حاکی از کاهش ارتفاع بوته، طول ریشه، وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه و تعداد برگ با افزایش غلظت شوری بود. هم‌چنین با افزایش سطح شوری، میزان یون سدیم در اندام هوایی گیاه افزایش یافت، در صورتی که میزان یون‌های Ca2+ و +K و نسبت‌های +Ca2+/Na و K+/Na+ در اندام هوایی کاهش نشان دادند. توده یزدی دارای بیشترین مقدار ارتفاع بوته (1/20 سانتی‌متر)، وزن خشک اندام هوایی (94/1 گرم در بوته) و تعداد برگ (4/13 عدد در بوته) بود. حال آن که بیشترین میانگین یونهای Ca2+ و +K و هم‌چنین نسبت‌های +Ca2+/Na و K+/Na+ به توده شیرازی تعلق گرفت. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر میرسد بتوان از توده شیرازی به عنوان توده حاوی ژن‌های مقاومت به شوری برای اصلاح ارقامی با پتانسیل عملکرد زیاد استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: مقاومت به شوری، تجمع یونی، نسبت پتاسیم به سدیم، نسبت کلسیم به سدیم

متن کامل [PDF 426 kb]   (9287 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---